گزیده هایی از جبران خلیل جبران

جبران خلیل جبران می گوید:

هفت جا ، نفس خویش را حقیر دیدم : نخست ، وقتی دیدمش که به پستی تن می داد تا بلندی یابد. دوم ، آن گاه که در برابر از پا افتادگان ، می پرید.  سوم ، آن گاه که میان آسانی و دشوار مختار شد و آسان را برگزید.  چهارم ، آن گاه که گناهی مرتکب شد و با بادآوری این که دیگران نیز همچون او دست به گناه می زنند ، خود را دلداری داد.  پنجم ، آن گاه که از ناچاری ، تحمیل شده ای را پذیرفت و شکیبایی اش را ناشی از توانایی دانست.  ششم ، آن گاه که زشتی چهره ای را نکوهش کرد ، حال آن که یکی از نقاب های خودش بود.  هفتم ، آن گاه که آوای ثنا سرداد و آن را فضیلت پنداشت.